-
1 temperamen|t
m (G temperamentu) 1. (usposobienie) temperament- ma wybuchowy temperament he’s short-tempered2. (pobudliwość) temperament- dziewczyna pełna/pozbawiona temperamentu a girl with temperament/lacking character- była osobą z nadmiernym temperamentem she was an extremely temperamental person3. sgt przen. (uzdolnienie) disposition- (jego) temperament badawczy/pisarski/polemiczny (his) disposition for research/writing/polemics- □ temperament choleryczny Psych. choleric temperament- temperament flegmatyczny Psych. phlegmatic temperament- temperament melancholiczny Psych. melancholic temperament- temperament sangwiniczny Psych. sanguine temperamentThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > temperamen|t
См. также в других словарях:
temperament — m IV, D. u, Ms. temperamentncie; lm M. y 1. «zespół stałych cech psychicznych człowieka charakteryzujących jego życie emocjonalne, sposób reagowania na bodźce zewnętrzne; stopień pobudliwości, siły i trwałości stanów uczuciowych» Burzliwy, gorący … Słownik języka polskiego
